من می تونم یه عمر تختم رو با یه نفر شریک بشم
اونم با کسی که وقتی هوا سرده پتو رو می کشه رو خودش
وقتی گرمشه پتو رو میندازه رو من
وقتی مریض میشه باید صدای نفسای بریده بریدش رو گوش کنم
وقتی شبا می خوام بیدارش کنم که بره سوسک توی دستشویی رو بکشه
اینقدر خوابش سنگین باشه که بیدار نشه
وقتی می خوابه بهم بگه موهامو از توی صورتش بزارم کنار
...
من میتونم!
واقعا می تونم؟
۱ نظر:
نه نمیتونی ...
مطمئنم نمیتونی...
سخته خیلی خیلی سخته!
باید هیچ آرزویی نداشته باشی تا بتونی!
نداری؟
ارسال یک نظر