۰۳ مهر ۱۳۸۹

امیدوا رید

هیچ وقت آدم نباید امیدوار بشه
حداقل نباید بزاره  میزان امیدواریش از یه حدی تجاوز کنه
یه وقتایی توی زندگیه آدمه که  خدا یه کارایی میکنه که دهنت  باز میمونه
با خودت  میگی  یعنی  میشه ؟   خدایا!   یعنی میشه ؟
ویه چیزی  درونت میگه آره
این  همون لحظه  لعنتیه که امید  شروع میشه
اون زمان  به  بعد  امیدت میاد  روبه روت میشینه و  لحظه  به  لحظه   لحظات  خوشت  رو برات  تصویر  سازی میکنه
تو هم  با خودت  فکر میکنی  اگه اینجوری  بشه من  چه کارا  میکنم  و چه کارا  نمیکنم
هه
آره  ولی اوضاع  طبق اون تصویرایی که امیدت  واست  ساخته پیش نمیره
اون وقت که 
 فکت کش  میاد و میفته  زمین و ...



پ.ن (این قسمت مخاطب خاص دارد) :
خدایا   اصلا من بی جنبه
تو که خدایی درسته  این امیداری الکی  رو واسم پیش  بیاری؟
نمی دونی  چقدر  سخته آدم بین  خودش و  آرزویی که داره   فقط  یه  قدم  فاصله ببینه
بعد  به خودش  بیاد ببینه همش  مثل یه  سراب  بوده
درسته ؟
نه درسته ؟
اصلا میفهمی چی میگم ؟



 http://feeds.feedburner.com/faheshepakdaman اشتراک فید وبلاگ

هیچ نظری موجود نیست: