بعد مي گويد خوب آخرش چي ؟!
بعد مي فهمد هيچي. اصلا بعضي اتفاقات آخر ندارند. از اول که مي افتند توي زندگي قرار نيست آخر داشته باشند. فقط انگار قرار است باشند, بيفتند. سرشت اتفاق ها اين است که بيفتند. هدف غايي آنها اين است بيايند توي زندگي خود نمايي کنند و بروند پي کارشان. بيچاره اتفاق ها. اول که مي آيند خودشان را يک جوري نشان مي دهند که انگار بايد نتيجه داشته باشند؛ بايد تَه داشته باشند خوب ولي اينطور نيست . البته خودشان در ابتداي کار تصور مي کنند که هدف از وجودشان اين است که يک نتيجه يي از آنها گرفته شود و به زندگي تزريق شود. نمي دانند که دارند خودشان را مي اندازند به ما به زندگي.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر